De Staffordshire Bull Terrier In Nederland,…
De geschiedenis van een grote hond in klein formaat in de Lage Landen in de vorige eeuw
Het Begin.
Een van de eerste artikelen in Nederland waarin een hoofdrol was weggelegd voor de Staffordshire Bull Terrier werd gepubliceerd door het nu bestaande kynologische blad “De Hondenwereld”. Het bewuste artikel verscheen in februari 1958 en was geschreven door de heer K. van der Bend. De heer van der Bend beschrijft het ras en spreekt hij de wens uit dat het artikel zal bijdragen tot meer belangstelling voor de Staffordshire Bull Terrier. Zelf geeft hij aan dat: “Met het oog hierop zullen de twee Nederlandse Staffordshire Bull Terriers “Longtonion Active” van de heer Van Gaasbeek en mijn “Springrise Anchor” zich op onze shows laten zien wanneer zij daartoe de gelegenheid hebben, wat helaas niet vaak het geval is.” Het is niet bekend of deze honden voor nakomelingen hebben gezorgd. Ook bezat de heer van der Bend een reu Sunrise Ancher waarmee hij enkele malen op een tentoonsteling verscheen. Ook is er in Zeeland eens een nestje gefokt door een heer Deerns, welke de Stafford in Engeland had leren kennen en een tweetal had laten overkomen. Deze pups verdwenen echter naar kennissen van deze meneer.
Tot aan het begin van de jaren zeventig vorige eeuw werd er zo nu en dan wel een Staffordshire Bull Terrier geregistreerd in het NHSB. Over het algemeen waren dat honden van mensen die geïnteresseerd waren geraakt in het ras na een bezoekje aan Groot Brittannië. Maar dit waren geen mensen die geïnteresseerd waren in showen of fokken.
De Zeventiger Jaren
Op de Amsterdamse Winner van 1971 was een Staffordshire Bull Terrier teefje ingeschreven door mevrouw Annigje Schneider-Louter. Deze teef heette Sevenoaks Slenkge. Deze inmiddels overleden dame was keurmeester en heeft ook de eerste Lhasa Apso geïmporteerd naar Nederland.De heer Arie van Herpen, hij zou later een belangrijke rol spelen bij de oprichting van de vereniging, zag in de catalogus van deze Winner dat er een Staffordshire Bull Terrier was ingeschreven. Hij heeft het teefje niet op de dag zelf gezien omdat hij de Winner niet op de dag dat de terriers werden gekeurd had bezocht. Maar dat weerhield hem er niet van contact op te nemen met mevrouw Schneider-Louter en samen met de heer Nicolai Grishkov werd een bezoek aan mevrouw Schneider-Louter gebracht. Dit bezoek zou uiteindelijke verreikende consequenties blijken te hebben.
De heer van Herpen was mateloos gefascineerd geraakt door de Staffordshire Bull Terrier nadat hij een afbeelding van "Fearless Red of Bandits” had gezien in de Toepoels Hondenencyclopedie (derde druk), later zou hij hierover schrijven: ´Het was de eerste Stafford foto welke ik onder ogen kreeg, maar ook nu, na er duizenden in natura gezien te hebben, zo’n 200 gefokt en een twintigtal bezittend, blijf ik het een van de mooiste, meest typische Stafford foto’s vinden. Deze afbeelding weerspiegelt het ras in z’n diepste essentie”. Mevrouw Schneider was al bezig geweest om kontakten te leggen voor de import van een reu, waarvoor de heer Grishkov grote belangstelling had. Zij voorzag de heren van Herpen en Grishkov van de nodige informatie, en de heer van Herpen nam de onderhandelingen over. Enkele bezoeken naar Engeland volgden en in de zomer van1971 toog de heer van Herpen naar Mrs.Lacey woonachtig in het plaatsje, Doddiscombleigh om een reutje voor de heer Grishkov uit te zoeken.. Dit werd “Martyr’s Dutch Joe JW'72 W.'72, '73,'74 ”. Deze reu zou uiteindelijk maar twee nesten verwekken. Eén bij Sevenoaks Slenkge en eén bij Feiwmid Gipsy, een door de heer Grishkov geïmporteerde teef. Uit de combinatie van Martyr’s Dutch Joe enSevenoaks Slenkge kwam Melmar’s Admiral Avalanche. Deze reu die thuis luisterde naar de naam Jimmy was eigendom van de heer John van Doesburg, de eerste secretaris van de vereniging. Melmar’s Admiral Avalanche zou de eerste Staffordshire Bull Terrier worden met de eerste Nederlandse kampioenstitel in het ras. Andere honden uit de beginperiode waren o.s. Ceasar Secundas, Imago Bellicose Boadica en een teef welke zeer zeker vermeld moet worden is Warmaid of Weneva ookwel Bonte genoemd. Bonte werd de moeder van o.a kampioen Melmar’s Crafty Croacker en kampioen Melmar’s Crafty Cindy.
In het eerste clubblad staat in een artikel geschreven door de heer Arie van Herpen met als titel “Overwegingen voor u met fokken begint” een overzicht van een aantal nesten met daarbij aangegeven hoeveel pups er geboren waren en hoeveel pups er in dat nest overleden alsmede de doodsoorzaak. Hieronder ziet u dit overzicht ingescand. De namen zijn door een lid uit de beginperiode eraan toegevoegd.
De heer van Herpen schreef over de fokkerij in de beginperiode in een uitgave van De Hondenwereld (december 1984): "De eerste jaren waren de resultaten van de fokkerij zéér wisselvallig. Erg veel verschil in maat en type, regelmatig voorkomende Bulldogstaartjes (kinkytails) en tweemaal een keizersnede,kortom weinig om echt blij mee te kunnen zijn".
In de zomeruitgave van het De Stafford uit 1983 schrijft de heer Arie van Herpen: “Vanaf het moment dat Nico Grishkov en ik in 1971met onze Staffords (Martyrs Dutch Joe en Sevenoaks Slenkge) tentoonstellingen begonnen te bezoeken bleek er wel een zekere belangstelling, maar deze kwam voornamelijk uit Bull Terrier kringen (de Ned. Bull Terrier Club verleend ons in die begintijd een gastvrij onthaal op haar Klubdagen en – matches) en men zag de Stafford meer als een curieuze voorvader van de Bull Terrier, dan dat men hem op eigen merites beoordeelde”. In dit zelfde artikel bespreekt hij ook een aantal honden van het “eerste uur”, in het kader van dit artikel willen wij u deze honden ook presenteren met de teksten van de heer Arie van Herpen. In een aantal andere clubbladen zou de heer Arie van Herpen nog meer honden presenteren, maar de ruimte is nu eenmaal beperkt,.. vandaar de beperking tot onderstaande honden:
De heer van Herpen was, zoals hij zelf schreef, in de periode 1971 -1975 in de gelegenheid in de weekeinden kosteloos naar Engeland te varen, vrijdagavonds heen en 's maandags terug. Al snel viel de rose bril af bij de heer van Herpen, er rammelde volgens hem nogal wat. Eenheid was er niet, de "Raspunten" werden ( en worden) op tal van punten genegeerd en naarmate hij er meer in thuis begint te raken, raakte hij meer en meer onder de indruk van de enorme hoeveelheid onzinnige informatie, welke volgens hem zonder enige terughoudendheid zijn kant opgeschoven werd.
Op 4 mei 1975 werd de Staffordshire Bull Terrier Club Nederland opgericht. Plaats van handeling was de zolder van de kappersvakchool aan het Kennemerplein te Schiedam. toen met meer leden, drieënvijftig, dan honden. De vereniging ontving in oktober 1975 – bij Koninklijk besluit - zijn definitieve erkenning.
De eerste clubshow werd georganiseerd in 1976 en wel op 22 augustus,er waren 31 ingeschreven honden. Keurmeester deze dag was de heer Ron Servat. Beste van het ras deze dag was Melmar’s Crafty Croaker Jw W’75 , een reu welke in het bezit was van de heer L. Hendrik.
De eerste kampioenschapsclubmatch vond plaats op 18 september 1977 in de Korenbeurs in Schiedam. Keurmeester deze dag was mevrouw Roma Williams. Zij vond de teef Warmaid of Weneva de beste van het ras. Op de eerste kampioenschapsclubmatch was er voor iedere eerste, tweede of derde geplaatste hond een beker & rosette en voor iedere deelnemer een herinneringsrosette en voor de beste reu & teef een medaille van Bogena. De heer Nicolai Grishkov had voor de winnende reu een trophy ter beschikking gesteld de Martyrs Dutch Joe Memorial Trophy en de heer Arie van Herpen voor de winnende teef de Sevenoaks Slengke Cup. De catalogus vermeld hierover “Deze twee prijzen zijn uitgeloofd ter herinnering aan deze inmiddels overleden Staffords, waarmee in Nederland alles is begonnen”. Ook was er een beker voor de beste pup, deze was beschikbaar gesteld door de heer Ton Poppelier. De keurmeester deze dag, mevrouw Roma Williams, was samen met haar man Eddy vanaf de oprichting lid van de vereniging. Beiden gaven zoals het bestuur het in de catalogus van deze dag het omschrijft: “grote steun bij het aankopen van fokmateriaal in Engeland en waren door hun relaties met - en funkties in de Engelse Stafford wereld (bestuurslid van diverse clubs, medewerker Stafford Magazine, etc, etc,) voor ons bij het leggen van contacten van onschatbare waarde”. Kampioen Warmaid of Weneva NHSB 663351 zou deze dag als beste van het ras naar huis gaan. Beste reu deze dag was de uit Duitsland afkomstige Internationaal kampioen Ramlyn Copper Glow. In haar beschouwing van deze dag schreef ze:
“My overall impression of your stock, is that it could be very high if you were not spoiling yourselves. You have a basis of good bone and exceedlingly good heads, on the whole good mouths, soundness of construction and right temperament, but you’re neglecting the fact that the dog is bull-and-terrier and in many cases you’re deliberately running the Bull out of your animals. I'm all for fitness and hardness, but many exhibits came into the ring painfully thin, so were lacking in strength and power and were out of balance. You are reading to much into the weight clause in the Standard which is not enforced in England as scales are never provided, height and balance being of far greater importance, so watch overweight in your stock -- Please remember the Staffordshire Bull Terrier is an English Breed - to the enthusiast here the greatest. Accept him as we have given him to you, dot not try to alter him, but above all enjoy his companionship, steadfastness and devotion”.
In reactie op de beschouwing van mevrouw R. Williams welke gepubliceerd werd in De Stafford oktober 1977 werd een artikel geplaatst geschreven door de toemalige redacteur de heer Frits Jansen welke inging op hetgeen mevrouw Williams mee wilde geven aan de Stafford gemeenschap in Nederland, ik citeer hieruit het volgende:
"Er zijn nu twee mogelijkheden, of wij zijn gek en de makers van de standaard, of een gedeelte van de Engelse fokkers is niet in staat, of wil geen Well Balanced Stafford fokken binnen de raspunten. En helaas vrees ik dat dit langzamerhand de meerderheid begint te worden in het land van z'n oorsprong -- En dat de Staff een English breed is gegeven aan ons door de Engelsen, maakt Roma Williams een denkfout door te veronderstellen dat wij hem veranderen, maar ik dacht dat zij dat aan het doen waren, wij wilden hem juist houden zoals we hem gekregen hebben".
Vanuit mijn eigen visie denk ik dat mevrouw R. Williams met deze opmerking de koe goed bij de horens had, het bestuur in die dagen had een duidelijk beeld van de Staffordshire Bull Terrier welke uiteindelijk behoorlijk ging afwijken van hetgeen internationaal gangbaar was. Voeg daaraan toe de zienswijze van de heer Arie van Herpen over hoe volgens hem de kynologie in Engeland in elkaar zat in die tijd dan is te verklaren waarom er in Nederland een geheel eigen stroming zou ontstaan welke stand zou houden tot de eind jaren tachtig vorige eeuw. In 1978 wordt er een concept standpunt ingenomen welke wordt besproken op de bestuursvergadering, men spreekt af als er geen bezwaren of suggesties zijn, dit concept naar alle officiële bladen zal worden gestuurd. In dit concept wordt verwezen naar de Bull Terrier welke volgens de opstellers van het concept door het ontbreken van normen, reeds een wandelende vetbult is geworden. Wij spreken dan van het tentoonstellingstype wordt daar aan toegevoegd. De opstellers van het concept geven aan dat men een basis wil leggen voor een ECHTE Staffordshire Pit Bull Terrier,… Wellicht interessant om te weten dat de eerste Pit Bull Terrier naar Nederland werd geïmporteerd door de heer Nicolai Grishkov.
De kennelnaam van de heer Arie van Herpen was Melmar’s, de heer Nico Grishkov fokte onder de kennelnaam Cracking. De heer Nicolai Grishov overleed in 1979. Op zich altijd interessant om te weten waar kennelnamen vandaag komen, toen ik onderstaande advertentie zag, kreeg ik zo’n vermoeden waar de kennelnaam
van de heer Arie van Herpen zijn oorsprong vindt.
De jaren Tachtig.
Het bestuur welke in de jaren zeventig de Staffordshire Bull Terrier Club Nederland had opgericht was een zeer bij elkaar betrokken groep mensen. Zeker in een beginperiode van een vereniging iets wat als een zeer prettige bijkomstigheid kan worden beschouwd. Wat deze groep mensen ook met elkaar deelden was de mening dat een van de taken van de Staffordshire Bull Terrier Club Nederland was dat het historisch perspectief van het ras bewaakt moest worden. Vanuit deze zienswijze schrijven zij in de jaren tachtig brieven aan Engelse clubs waarin zij hun bezorgdheid uitspraken dat zowel Engelse keurmeesters alsook fokkers de verkeerde kant uitgingen. Soms had het bestuur het gevoel dat zij een strijd aan het voeren waren welke zij niet konden winnen..
Op 7 november 1982 vindt voor het eerst de clubmatch op een andere locatie dan de Korenbeurs te Schiedam plaats, locatie deze was Dorpshuis “De Avezaath” in Kerk Avezaath, keurmeester deze was de bekende Duitse keurmeester Dr. Dieter Fleig. In totaal waren 40 Staffordshire Bull Terriers ingeschreven deze dag. Beste van het ras zou de teef Tu Staff Try Me worden.
In de eerste uitgave van het clubblad 1983 is een algemene nabeschouwing van deze dag door Dr. Dieter Fleig o.a te lezen: “Voor uw fokkerij zie ik twee problemen waarover men zou moeten nadenken. Er zijn vele honden die aan de uiterste grens van de hoogtemaat zitten, er zijn er zelfs enkele die er boven komen. Als keurmeester moet men deze grote mooie Staffords niet bestraffen; ik heb getolereerd wat nog te dulden was. Ik zou echter niet willen aanraden deze grootte als fokdoel na te streven, dat is zeker onjuist en ….. de standaard wordt nu eenmaal in het land van herkomst vastgesteld”. Je zou bijna denken dat Dr Dieter Fleig met mevrouw Roma Williams gesproken had,…
De heer Arie van Herpen reageert in hetzelfde clubblad op de nabeschouwing o.a. met het volgende: “Maar laat iedere keurmeester één zaak goed in het oog houden: Historisch gezien bestaan er geen te grote Staffords, WEL verkeerd gebouwde. – Maar om de discussie niet te ver te laten afdrijven gewoon een eenvoudig voorstel: Eerst de raspunten bestuderen, dan de geschiedenis v.d. vroegere en moderne Staffords en Pit Bulls, en dan maar keuren EXAKT volgens de raspunten, dan heeft niemand commentaar”.
De populariteit van de Staffordshire Bull Terrier nam nog steeds toe en meer kennels en fokkers doken op. Maar geen van deze kennels zal zo invloedrijk zijn en worden als de Melmar's kennel van de heer Arie van Herpen, noch in de jaren zeventig noch in de jaren tachtig. Deze invloed laat zich niet alleen gelden in de showring maar ook het gebied van het fokken. Honden uit dit decennium die zeker genoemd moeten worden zijn: Kampioen Melmar’s Clever Boy Lewis, gefokt door Arie van Herpen en eigendom van mevrouw M.A.E.S. Kunst te Kolste. Deze reu was TopStafford in 1985, 1986 en 1987 en hij was ook de eerste Staffordshire Bull Terrier die de terriergroep in Nederland wist te winnen. Naast de Nederlandse kampioenstitel heeft ook Duitse, de VDH, de Belgische, de Luxemburgse, de Franse nationale kampioenstitel op zijn naam staan. En dat maakt dat Lewis zoals zijn roepnaam luidde tot op de dag van vandaag nog steeds de Staffordshire Bull Terrier is met de meeste nationale titels op zijn naam. Een andere Staffordshire Bull Terrier welke zeker uitgenoemd moet worden uit de jaren tachtig is Bruto, hoewel kampioen Melmar’s Clever Boy Lewis de eerste Staffordshire Bull Terrier was die de terriergroep daadwerkelijk wist te winnen was Bruto de eerste Staffordshire Bull Terrier die met enige regelmaat van zich liet spreken in de terriergroep. Bruto was TopStafford 1982 en 1983, won de kampioenschapsclubmatch van 1983 en won de Winnertitel driemaal op rij, te weten in 1981, 1982 en 1983. Bruto was eigendom van de heer L.A.J. Prévot. Maar ook honden als kampioen Nick, kampioen Xerxes en kampioen Lorén moeten genoemd worden.
In het herfstnummer van De Stafford wordt aangekondigd een dat ter nagedachtenis van de in 1979 overleden Nico Grishkov (Cracking Staffords) is besloten eens per vijf jaar een trofee ter beschikking te stellen welke zijn naam draagt. Een traditie welke tot op heden, zij het dat de trofee nu niet per vijf jaar maar jaarlijks wordt uitgereikt, in stand wordt gehouden.
Tien jaar na haar oprichting in 1975 had de Staffordshire Bull Terrier 300 leden en werd haar 10-jarig jubileum o.a gevierd met een jubileum uitgave van het clubblad.Vanwege het 10-jarige bestaan van de Staffordshire Bull Terrier Club Nederland werd er geen gewone clubmatch georganiseerd maar een grootse Trophy Show. De hond die beste van het ras werd, kreeg - voor de eerste maal - de "Nicolai Grishkov Memorial Trophy, uitgereikt. Keurmeester deze clubmatch was de heer Mike Homan en er waren deze 20e oktober 1985 90 Staffordshire Bull Terriers waaronder 16 pups,ingeschreven. 53 maal werd de kwalificatie Zeer Goed en 21 maal werd de kwalificatie Uitmuntend toegekend. Beste reu en beste van het deze dag was Jack, reserve beste reu Melmar's Clever Boy Lewis. Beste teef Melmar's Lady Kay en reserve beste teef Lay-la
Hoewel de heer Arie van Herpen in het begin van de tachtiger jaren de voorzittershamer neerlegt blijft hij nog wel nauw betrokken bij de vereniging, voor de leden met name in de vorm van zijn bijdrages aan het clubblad.Een ander lid welke zeker ook genoemd moet worden is de heer H.J.B. Burgwal, in het voorwoord van De Stafford uitgave nummer 1 van het jaar 1987 staat over hem het volgende te lezen:"In het bijzonder willen wij de naam van Henk Burgwal noemen, zonder daarbij overigens de andere bestuursleden te kort te doen. Henk, die alle bestaande functies heeft vervuld en dan soms ook nog in combinatie, heeft de vereniging vanaf het moment van ontstaan medebestuurd en is één van de grote stuwende krachten geweest in alle aktiviteiten die de vereniging ontplooide. Hij heeft met name voor het ras naar officiële instanties en andere rasverenigingen toe veel goodwill gekweekt. Als waardering voor zijn totale inbreng heeft de Algemene Ledenvergadering, op voorstel van het nieuwe bestuur, met éénstemmigheid besloten Henk Burgwal tot Erelid van de S.B.T.C.N. te benoemen. Het vertegenwoordigen van het ras was bittere noodzaak toen de Regeling Agressieve Dieren beter bekend als de Pitbullwet werd ingevoerd. In een artikel geschreven voor de Hondenwereld uitgave februari 1995 schreef de heer H.J.B.Burgwal daar zelf over: "De Pitbull affaire"is bij de vereniging beslist niet onopgemerkt voorbij gegaan. Regelmatig werd de vereniging door verschillende gemeentebesturen, politiekorpsen en door leden benaderd. Steeds weer bleek dat de voorlichting naar de ambtenaren schromelijk te kort was geschoten. De dienaren der wet hadden meestal wel een tekening en een beschrijving van een Pitbull c.q. Pitbull-achtige, maar hadden vaak geen idee waar men in de praktijk op moest letten. Het simpele feit dat elke hond met een door de Raad van Beheer erkende stamboom, per definitie geen Pitbull of Pitbull-achtige kan zijn, werd meestal niet begrepen. Als door het bestuur of goed ingelichte leden van onze vereniging naar de folder van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij werd verwezen, werd snel duidelijk dat men zelfs het bestaan niet kende!. Gelukkig zijn we op dit moment - het jaar van ons vierde lustrum - in wat rustiger vaarwater terecht gekomen”.
De jaren negentig
Een advertentie in het één na laatste clubblad van 1989 zal het begin blijken te zijn van een omwenteling in het beeld van de Staffordshire Bull Terrier in Nederland. Het is een advertentie geplaatst door mevrouw Heather Maxwell van de Bullyhouse kennel. Mevrouw Maxwell is een uit Groot Brittannië afkomstige dame welke samen met haar toenmalige man in Arnhem woonde. Begin 2001 zal ze samen met haar honden terugkeren naar haar geboorteland. De advertentie presenteert een door haar in Groot Brittannië gekochte reu te weten Bethane Beau Brummell, deze hond had reeds in Engeland reeds het nodige gewonnen en kwam uit Engelse zogenaamde rode lijnen. Mevrouw Maxwell zou samen met haar man nog twee andere invloedrijke reuen in haar kennel opnemen. De eerste was de wereldberoemde kampioen Tenacious Just Kidding. Deze hond werd oorspronkelijk door de John Phillipsen uit Zuid Afrika geímporteerd. Maar hij moest deze vanwege omstandigheden herplaatsen. Mevrouw Maxwell bood aan dit voor hem te verzorgen, en heeft zelfs eerst geprobeerd Boris zoals Tenacious Just Kidding genoemd werd te verkopen. Niet veel later besloot ze hem zelf te houden, en dat bleek een gouden zet. Een goede hond hebben is één ding, een goede hond promoten, inzetten voor de fok en showen een tweede. Dat laatste was mevrouw Maxwell wel gegeven. Boris behaalde in meerdere landen de kampioenstitel, won tweemaal de wereldkampioenstitel, eenmaal in Bern en eenmaal in Brussel te weten in 1994 toen de Nederlandse keurmeester Hans van de Weijer hem zelfs de terriergroep liet winnen! Door kampioen Tenacious Just Kidding kwam mevrouw Maxwell in contact met diens fokker de heer Rob Du Plooy van de Tenacious Kennel. Hij zou later nog kampioen Tenacious Onest Oscar sturen en kampioen Tenacious Lady Madonna. Boris was een heel ander type hond dan welke tot dan toe de showring in Nederland gedomineerd had, met name de buitenlandse keurmeesters welke hier keurden waarderden Boris erg. Zoals reeds aangegeven was er in Nederland een bijna eigen type Stafford ontstaan, waarbij de nadruk erg op het athletische lag. Boris daarentegen was het bull-and-terrier type. Met zijn komst en dominantie in de showring verscherpten ook de tegenstellingen tussen de Staffordliefhebbers.Was het bestuur in de jaren zeventig en tachtig behoorlijk leidend voor wat gezien werd als de ideale Stafford, nu stond er een groep mensen op die daar echt hun eigen ideeën over hadden en daar ook de honden bij hadden en het succes in de showring. Ook de nakomelingen van de door mevrouw Maxwell geïmporteerde honden behaalden successen in de showring. Met als gevolg dat ze behoorlijk ingezet werden voor de fok. Doordat deze reuen ook goede verervers waren qua type waren ze voor fokkers ook interessant. De reuen uit de Bullyhouse kennel trokken dan ook fokkers uit geheel Europa aan. Hoewel enkele andere kennels ook honden importeerden uit Zuid Afrika was er geen een zo succesvol als Bullyhouse en deze invloed zou ook behoorlijk lang duren,…kijken we bijvoorbeeld naar de cac en reserve cac winnaars van de kampioenschapsclubmatch 2002 dan is de cac winnaar bij de reuen, kampioen Hot Staff’s Fellow at Staffjoy’s een kleinzoon, de cac winnaar bij de teven, kampioen Golden Pride of Bryrobo Staff’s een dochter en de reserve cac winnaar eveneens bij de teven, kampioen Stonetown’s Dressed to Kill, een kleindochter van kampioen Tenacious Just Kidding.
Een andere kennel welke ook honden uit Zuid Afrika importeerde was de Ringerike kennel van de heer L.E. Dusbaba, honden die hij importeerde waren o.a. Zuid Afrikaans kampioen Fireball of Marconn (overigens een halfbroer van kampioen Tenacious Onest Oscar), Zuid Afrikaans kampioen Rosswar Desert Storm en teefje Zuid Afrikaans kampioen Pitwar Tamoryn. Ook deze reuen zouden behoorlijk worden ingezet voor de fok, maar borduurden min of meer voort of hetgeen door de reuen “uit” de Bullyhouse kennel was ingezet.
De kampioenschapsclubmatch trekt in 1991 145 Staffordshire Bull Terriers, te weten 71 reuen en 74 reuen. Locatie Schiphol Oost. Keurmeesters deze dag waren mevrouw Eileen Nicolls en de heer Mike Homann, het clubblad uitgave nummer vier van 1991 “verteld” hierover:
“Beide Engelse gasten hebben hun werk zeer serieus en kundig gedaan. Het serieuze wil ik onderstrepen met het volgende: tijdens de lunch, in de pauze viel het ons op dat Mr. Mike Homan eigenlijk niet lunchte. Bij navraag gaf hij als reden da thij nog de hele middag moest keuren en dat hij graag zijn hoofd erbij wilden houden, het beter ging als hij niets at!”. Beste teef deze dag werd Vallan Barley Sugar of Ashstock van de heer M.J. Corvers beste reu was de uit de jeugdklasse afkomstige Proud Bandit’s Notorius Rastafari van de heer J.E. Lackin.
In 1991 komt de heer Bertus Keulers te overlijden. De heer Keulers had de gave mooie tekeningen te maken, maar ook cartoons kwamen uit zijn pen. Behalve treffend getekend bevatten zijn tekeningen en cartoons ook de nodige humor. Ook in De Stafford waren veelvuldig van deze tekeningen en cartoons van zijn hand te zien.
“Artiestennaam “ van de heer Keulers was BEKE. Hieronder een aantal tekeningen van de hand van de heer Keulers.
Op de kampioenschapsclubmatch van 1993 worden een tweetal records gevestigd. Allereerst zijn het aantal ingeschreven Staffords, 175! Maar tevens meldt zich het vijfhonderdste lid, de heer M. Bressers uit Roosendaal.
In 1995 legt de heer H.J.B. Burgwal definitef de voorzittershamer neer en deze wordt opgepakt door mevrouw Elly Weijenborg-Weggemans. Een functie welke zij zal vervullen tot begin 2008. Mevrouw Weijenborg-Wegemans was door de heer H.J.B. Burgwal ooit geïntroduceerd als ringpersoneel bij de vereniging. Zij schrijft in haar introductie in het kerstnummer van 1995 van De Stafford: “Het is een ras dat mijn hart gestolen heeft (zeker qua karakter) ---- Ik hoop in de toekomst aan mijn lijst van te keuren rassen ook de Staffordshire Bull Terrier te mogen toevoegen. Op die manier kan en hoop ik een positieve bijdrage te kunnen leveren aan het ras”. Mevrouw E. Weijenborg-Weggemans lukt het om de vereniging in rustiger vaarwater te krijgen en de rijen meer te laten sluiten,.. of dat door haar inbreng en leiding kwam of doordat het gewoon zo ging,.. feit is dat het wel zo was. De tegenstellingen werden minder en op de tentoonstellingen werd het gezellig, successen werden met elkaar gedeeld. In 1997 wordt besloten om de Familiedag te introduceren, ook nu nog steeds een van de hoogtepunten qua evenementen in onze vereniging. Het bestuur destijds beargumenteerde als het destijds als volgt: “Om naast de kampioenschapsclubmatch en een in de pen zittende afstammelingendag toch iets anders aan te kunnen bieden dan een keuring pur sang besloot het bestuur tot een gewijzigde opzet. De keuring leef, maar alle honden werden door elkaar aangeboden aan de drie ambterende keurmeesters van die dag: de heren F. Matzen en R. Douma alsmede mevrouw L. Kersbergen. Zo kon het dus gebeuren dat zowel een reu en een teef naast elkaar stonden, maar ook een pup en een veteraan. Het was wel even wennen voor onze regelmatige bezoekers van deze dag. Maar al snel werd duidelijk hoe de opzet was. Alle deelnemende honden kregen een verslag, maar pas nadat ze waren gewogen en gemeten (althans de volwassen honden). Dankzij ons ervaren ringpersoneel liep het weer gesmeerd. Veel, heel veel mensen hadden de weg naar Utrecht gevonden, zodat de keurmeesters er hun handen vol aan hadden.”
Zowel in de jaren zeventig als in de jaren tachtig veranderde de voorkant van ons clubblad “De Stafford” nog weleens. Vanaf 1987 tot aan 1999 ziet het clubblad er hetzelfde uit, en wel als volgt. Het formaat was A5
Met ingang van 1989 veranderd het formaat van A5 naar A4 en de omslag werd full colour, daarnaast zou op de voorkant een foto geplaatst worden van de Stafford van het Jaar van het voorafgaande jaar. De Stafford van het Jaar 1988 was de uit België afkomstige Dumbriton William Wallace, maar doordat de eigenaren van deze reu niet tijdig een foto hadden aangeleverd werd er op het laatste moment een kopfoto van een andere Stafford op de voorkant geplaatst. Vanaf 1990 is met deze traditie niet meer gebroken.
Op de Algemene Ledenvergadering van 1999, welke overigens zeer rumoerig verliep, werd ook besloten om een andere puntentelling voor de Stafford van het Jaar te hanteren. Een puntentelling welke met een aantal aanpassingen op de Algemene Ledenvergadering op 2009 nog hetzelfde is.
Naschrift:
Al werkende en schrijvende aan dit artikel wilde ik steeds meer informatie toevoegen, omdat ons ras tot op de dag van vandaag terug kan kijken op een boeiende en interessante geschiedenis in ons land. Deze geschiedenis is door vele bestuursleden, leden, fokkers, liefhebbers, keurmeesters en Staffordshire Bull Terriers tot stand gekomen. Ik ben begonnen met gewoon eens clubbladen door te lezen om een groot lijn uit te zetten en wat mij opviel was dat de clubbladen vroeger meer body hadden qua het uiten en uitwisselen van zienswijze van meningen. Hierzo over nadenkende, het is nu heerlijk wandelweer en tijdens de wandelingen heb je de nodige overpeinzingen, moeten we concluderen dat we nu in een andere tijd leven. Communicatie verloopt op zoveel andere manieren, tentoonstellingsuitslagen worden real time gecommuniceerd met de mobiele telefoon, visies en meningen worden gedeeld via de diverse fora op het internet. Voorstanders van bepaalde typen, bezigheden met hun honden hebben op het intenrnet een eigen plek gevonden. Meningsverschillen en visies behoeven niet meer via het clubblad uit gecorrespondeerd te worden. De rol van het clubblad is echt veranderd maar wat blijft is, is dat het een bindmiddel is voor de leden van de vereniging. Zij het nu anders!
Ik ben zo vrij geweest om de clubbladen als basis voor dit artikel te nemen, maar tevens heb ik een aantal artikelen welke verschenen zijn in De Hondenwereld en Onze Hond als bron gebruikt. Zonder de input van de auteurs van de artikelen in voornoemde bladen, de clubbladen, leden die hun bijdragen naar het clubblad stuurden, de redacteuren was de geschiedenis van het ras niet zo vast gelegd als nu is gebeurd. Daarvoor mag het ras hen dankbaar zijn.
Ik heb slechts een aantal namen genoemd hetzelfde geldt voor maar een aantal honden. Ik doe hiermee vele personen tekort net zoals ik vele Staffordshire Bull Terriers te kort doe, zij hadden wel genoemd moeten worden, ik ben mij daarvan bewust,maar de ruimte voor nu, dit artikel laat dat niet toe.
Inmiddels zijn weer tien jaar verder dan waar het artikel eindigd. Tien jaar waarover met gemak weer een hoofdstuk geschreven kan worden,.. en dat zal ik volgend jaar zeker ook doen. Alleen al in het nu bijna afgeronde jaar, 2010, kunnen we terugkijken op een aantal hoogtepunten, zoals bijvoorbeeld voor het eerst in de geschiedenis van de vereniging een inschrijving hoger dan 200 Staffordshire Bull Terriers op de kampioenschapsclubmatch, een reserve CC behaald op Crufts door een Nederlandse Staffordshire Bull Terrier welke ook geshowd werd door een Nederlandse te weten kampioen Old Cross Guns I Salute You, maar ook in eerdere jaren van deze eeuw zijn er de nodige highlights ik beperk mij hier tot het beschikbaar komen van enkele DNA testen voor ons ras, en het van de grond krijgen het clubfokkerspredikaat,..
Ik moet nu ophouden anders wordt het weer een hoofdstuk op zich.
Mijn respect gaat naar allen en alle Staffordshire Bull Terriers die bijdragen hebben tot wat het ras nu is,.. een populair en geliefd ras. Een ieder geniet hiervan op zijn eigen wijze, als huishond, als steun in moeilijke tijden, als topper in de showring, als sportmaatje hiking door de bossen,..noem maar op,.. ten slotte is de Staffordshire Bull Terrier een echte all-purpose-dog zoals de Engelsen die zo mooi weten te omschrijven, tegen een ieder en tegen elke Stafford wil ik zeggen “I Salute You”, op naar meer pagina’s in het geschiedenisboek van de Staffordshire Bull Terrier! Het liefst in onderlinge harmonie uit respect voor een wonderschoon en fantastisch ras!
Bianca Janssen-van Londen
"Staffjoy's"